,,Kocham cię i wiem, że miłość jest tylko wołaniem w próżni, a zapomnienia nie da się uniknąć, że wszyscy jesteśmy skazani i nadejdzie dzień, kiedy cały nasz wysiłek obróci się w pył, wiem, że słońce pochłonie jedyną ziemię, jaką mamy, a ja cię kocham."
Książka:
16 letnia Hazel Grace Lancaster od 13 roku życia choruje na raka. Na jednym ze spotkań grupy wsparcia chorych na raka poznaje chłopaka: Augustusa Watersa. Połączy ją z nim przyjaźń, później miłość do siebie oraz książek. Książka jest o nastolatkach, którzy mimo swojego młodego są naprawdę dojrzali emocjonalnie. Powieść zawiera naprawdę dużo ważnych cytatów. Bardzo zaskoczyło mnie zakończenie książki (kto czytał wie, o co mi chodzi). Strasznie smutałam z tego powodu :( John Green jest również autorem książek takich jak :. ,, Szukając Alaski" czy ,, Papierowe Miasta". Nie oglądałam jeszcze filmu, ale wydaje mi się, że naprawdę będzie ciekawy :) Po przeczytaniu tej książki w końcu zrozumiałam o co chodzi z tymi wszystkimi memami "Okey? Okey". Zagadka życia rozwiązana :) Kocham tą książkę przede wszystkim za te mądre cytaty o raz tekst ,, naprawdę współczułam tej jajecznicy " oraz za mojego ulubionego bohatera: Gusa (dla niewtajemniczonych Augustusa), który swoimi tekstami potrafił doprowadzić szerokiego uśmiechu na t warzy oraz do łez.
Ocena książki 10/10 (przynajmniej dla mnie rozpiernicza system :) )
-Nie zabijają, dopóki ich nie zapalisz - powiedział, kiedy samochód zatrzymał się przy nas. - A ja nigdy żadnego nie zapaliłem. Widzisz, to metafora: trzymasz w zębach czynnik niosący śmierć, ale nie dajesz mu mocy, by zabijał.
~Infinity
Uwielbiam tą książkę *.* Płakałam kiedy ją czytałam i nie mogłam się uspokoić :P
OdpowiedzUsuńŚwietny blog :D
Zapraszam do siebie ;)
http://paulaaaa97.blogspot.com/
Ja też płakałam czytając ją... Książka po prostu miażdży system :P
Usuń